تأبق

«لغت نامه دهخدا»

[تَ ءَبْ بُ] (ع مص) پنهان شدن. (اقرب الموارد) (تاج المصادر بیهقی) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ||بازداشته شدن. (تاج المصادر بیهقی) (اقرب الموارد) . بند گشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ||توبه کردن از گناه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). ||تأبق الشی ء؛ انکار کرد آنرا. (منتهی الارب)؛ کناره کرد از آن چیز. (ناظم الاطباء). کنار گرفتن. (منتهی الارب). و قیل تأبق؛ اذا فعل فعلاً خرج به عن الاباق کتأثم اذا فعل فعلاً خرج به عن الاثم. (ناظم الاطباء).