«لغت نامه دهخدا»
[تَ ءَبْ بی] (ع مص) (از «اب و») پدر گرفتن کسی را. (آنندراج): تأبی فلانٌ فلاناً؛ پدر گرفت فلان، فلان را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).
