«لغت نامه دهخدا»
[تَءْ یَ] (ع مص) (از ثلاثی مجرد اَبَوَ) ابیت له تأبیه؛ گفتم او را پدر من فدای تو باد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). از غایت تواضع و یا محبت پدر خویش را فدای کسی کردن (در گفتار).