«لغت نامه دهخدا»
[تَءْ یَ] (ع مص) (از ثلاثی مجرد اَ تَ یَ) راه آب وادادن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی): اتی الماء تأتیه و تأتیاً؛ سهل سبیله. (اقرب الموارد). تسهیل جریان آب. آسان کردن راه آب. رجوع به تأتی و ناظم الاطباء شود.