«لغت نامه دهخدا»
[تَ ءَثْ ثُ] (ع مص) توبه کردن از گناه و بازایستادن از آن. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از زوزنی): لو لم اترک الکذب تأثماً لترکته تذمماً. ||بزهکار دیدن خود را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج).