«لغت نامه دهخدا»
[تَءْ رَ] (ع اِ) تارَه. یک بار. (منتهی الارب). همزهء آن برای کثرت استعمال متروک شد. (منتهی الارب). ج، تِئَر. (منتهی الارب). رجوع به تاره شود.
