«لغت نامه دهخدا»
[تَ ءَزْ زُ] (ع مص) اقامت کردن در خانه. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء): تازم القوم دارهم؛ دیرزمانی در آن اقامت گزیدند. (از اقرب الموارد). ||سختی و قحطی رسیدن مردم را. ||درد یافتن از سختی و قحطی زمانه. (از اقرب الموارد).