«لغت نامه دهخدا»
[تَ ءَصْ صُ] (ع مص) تأثل. اصلی گرفتن. (تاج المصادر بیهقی). بااصل گردیدن درخت و ثابت و راسخ شدن بیخ آن. (از قطر المحیط).
