آدخ

«لغت نامه دهخدا»

[دَ] (ص) خوب. نغز. نیکو. میمون. مسعود. خجسته. مبارک. دَخ :
روز تو هرگز بایمان سعد و میمون کی شود
چون تو بر ابلیس ملعون خویشتن مفتون کنی
گر بشارستان علم اندر، بگیری خانه ای
روز خویش امروز و فردا آدخ و میمون کنی.
ناصرخسرو.
|| (اِ) بلندی در زمین. تل.