«لغت نامه دهخدا»
[تَ بِ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) تب هائی که در نواحی باتلاقی و بیشه های مرطوب خیزد. تب لرز. تب لرزه. نوبه. مالاریا. رجوع به تب و دیگر ترکیب های آن شود.
