تبان

«لغت نامه دهخدا»

[تَبْ با] (اِخ) البصری. از مردم بصره که به بغداد رفت و در آنجا از مروبن مرزوق و عمر بن الحصین و محمد بن ابی بکر المقدمی حدیث کرد و ابوعمروبن السماک الدقاق و ابوالعباس محمد بن احمدبن عبدالله از وی روایت کرده اند. (انساب سمعانی ورق 103 الف).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر