تبت کنب

«لغت نامه دهخدا»

[تَ تَ کُمْبْ] (اِخ)(1) بیرونی بنقل «بشن پران» آرد یکی از طبقات جهنم است و جای امیرانی است که نسبت به رعایای خود توجه نداشته باشند یا آنهایی که با زن استاد خود زنا کنند یا آنانی که با مادرزن خود همبستر شوند. (تحقیق ماللهند ص30).
.(سانسکریت)
(1) - Taptakumbha