تبراک

«لغت نامه دهخدا»

[تَ] (اِخ) موضعی است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). موضعی است مقابل «تعشار»، و گفته اند آبی است «بنی عنبر» را، و در کتاب الخالع آمده است «تبراک» از بلاد عمروبن کلاب بود و در آن باغی است. ابوعبیده از عماره حکایت کند که تبراک از بلاد بنی عمیر است. (معجم البلدان). || یاقوت گوید: آبی است در بلاد عنبر. از این گفته چنان برمی آید که تبراک محاذی تعشار که در مادهء قبل ذکر شد موضع جداگانه ای است. || نصر گوید: آبی است بنی نمیر را در منتهای مَرّوت پیوسته به «ورکه». (معجم البلدان).