«لغت نامه دهخدا»
[تَ بَ رَ کِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) ابزاری که بدان سنگ آسیا را تیز میکنند. (ناظم الاطباء). آلتی آهنی که بدان سنگ آسیا را اصلاح کنند. (لسان العجم شعوری ج1 ورق 271 الف). رجوع به تبره شود.