«لغت نامه دهخدا»
[تَ بَ کُ] (ع مص) به کون افتادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). افتادن در حال بیهوشی: «و من ابحنا عِزهُ تَبرکعا». (اقرب الموارد).
