تبسم مینا

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بَسْ سُ مِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه از ریخته شدن شراب از مینا در جام. (بهار عجم) (آنندراج). قلقل مینا. (مجموعهء مترادفات) :
افروخت از تبسم مینا ایاغ ما
تر شد ز خنده های صراحی دماغ ما.
سلیم (از مجموعهء مترادفات) (از بهار عجم)
(از آنندراج). رجوع به قلقل مینا در مجموعهء مترادفات ص275 و تبسم شود.