تب سنج

«لغت نامه دهخدا»

[تَ سَ] (نف مرکب، اِ مرکب) که تب را سنجد. آلتی که مقدار تب بیمار را بر اساس زیادت و نقصان حرارت بدن معین کند. میزان الحراره. حرارت سنج. ترمومتر(1). رجوع به میزان الحراره شود.
(1) - Thermometre.