تبغ

«لغت نامه دهخدا»

[تِ] (ع اِ) بلغت بربر، تنباکو(1). (از دزی ج1 ص 141). هو مایعرف بالتتن اوالدخان و فیه ماده سامه. (المنجد). توتون.
(1) - Tabac.