«لغت نامه دهخدا»
[تَ بَقْ قی] (ع مص) زنده و باقی گذاشتن. (از قطر المحیط) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نگه داشتن. (از اقرب الموارد). و رجوع به تبقیه شود.
