تبک

«لغت نامه دهخدا»

[تَ] (اِ) در فرهنگ اسدی چ پاول هورن آمده: «تبک، قز باشد که بجوراب و کلاه بافند. رودکی گفت :
فاخته گون شد هوا ز گردش خورشید
جامهء خانه بتبک فاخته گون آب(1).
(فرهنگ اسدی. چ هورن ص67). و نیز رجوع به کتاب احوال و اشعار رودکی ج 3 ص1050 شود. در فرهنگ اسدی چ اقبال این کلمه بصورت «بتیک» آمده، این چنین: «بتیک، کژ باشد که بکلاه و جوراب کنند. رودکی گفت...». (فرهنگ اسدی چ اقبال ص279). و مرحوم دهخدا در یادداشتی نوشته اند: «نمیدانم مراد از بتیک چیست و چگونه این شعر شاهد آن است.».
(1) - در فرهنگ شعوری: فاخته گون شد.