تب کشیدن

«لغت نامه دهخدا»

[تَ کَ / کِ دَ] (مص مرکب)تحمل تب کردن. گرفتار تب بودن :
گویند لب ترا چه افتاد
این عذر نهم که تب کشیدم.خاقانی.
سوز دل تا کی نگه دارم بلب خواهم کشید
دود از جانم برآمد چند تب خواهم کشید؟
امیرخسرو (از آنندراج).
رجوع به تب و دیگر ترکیب های آن شود.