تب گرفته

«لغت نامه دهخدا»

[تَ گِ رِ تَ / تِ] (ن مف مرکب) تب دار. محموم. کسی که گرفتار تب شده باشد :
گر خلافش به کوه درفکنی
کوه گیرد چو تب گرفته گداز.فرخی.
|| لرزان از تب. (ناظم الاطباء).