تبل

«لغت نامه دهخدا»

[تُ بَ] (اِخ) نام شهری است که در شعر لبید آمده است :
... کل یوم منعوا حاملهم
و مرنات کآرام تبل.
لبید. (از معجم البلدان ج 2 ص364).