تب گرم

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بِ گَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) حمای صالب. تب گرم یعنی در وی لرزه و سرما نباشد(1). (بحر الجواهر). مقابل تب سرد: صَلب تب گرم شدن. (تاج المصادر بیهقی) :
روز پنجم به تب گرم و خوی سرد فتاد
شب هفتم خبر از حال دگر بازدهید.
خاقانی.
سرد است زهر عقرب از بخت من مرا
تبهای گرم زاد ز زهر جفای ری.
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص454).
رجوع به تب و حمی و دیگر ترکیب های این دو شود.
(1) - حمی صالب؛ تب سخت گرم که همراه آن لرزه بود خلاف نافض. (اقرب الموارد). رجوع بصالب شود.