تب مالاریا

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب)(1) تب آجامی. تب باتلاقی. پالودیسم(2). تبی که بر اثر گزش پشهء آنوفل(3) عارض گردد. باکتری این بیماری بوسیلهء «الفونس لاوران(4)» باکتری شناس و طبیب نظامی فرانسه کشف شد و در سال 1907 م. بجهت خدمتی که بعالم بشریت انجام داده بود بدریافت جایزهء نوبل نائل آمد. «لاوران» در تفحص های خود متوجه شد که پارازیت های بیماری مالاریا در خرطوم نوعی پشه بنام «آنوفل» زندگی میکند. و جنس مادهء این حشره موجب سرایت این بیماری است. هنگامی که حیوان مذکور بر تن بیماری بنشیند و خون او را بمکد همراه خون بیمار، مقداری از آن باکتری وارد خرطوم آنوفل میگردد و ساختمان خرطوم جنس ماده چنان است که باکتری مذکور میتواند مدتی زیاد بزندگی خود در آنجا ادامه دهد. همینکه پشهء حامل میکروب بر تن شخص سالمی نشیند و از خون او مکیدن گیرد میکروب مالاریا از خرطوم حشره وارد خون شخص گردیده وی را بیمار میکند. رجوع به لاروس قرن بیستم (لاروس کبیر) و رجوع به تب و دیگر ترکیب های آن و مالاریا شود.
(1) - Fievre paludeenne.
(2) - Paludisme.
(3) - Anophele. .(1845 - 1922)
(4) - Laveran (Alphonse)