تبوذکی

«لغت نامه دهخدا»

[تَ ذَ] (ص نسبی) منسوب به تبوذک. سمعانی آرد: منسوب است به کود (سرگین به خاک آمیخته) بخط امام ابوبکرِ الاودنی به بخارا خواندم که وی از ابوسلیمان حمدبن ابراهیم الحصالی (کذا) شنید که میگفت که از ابن راسه شنیدم که او میگفت: ابوسلمهء تبوذکی؛ ای بیاع السماد (فروشندهء کود) و بصریان گویند فروشندگان سماد باهوشند و از ابوالفضل محمد بن ناصرالسلامی... شنیدم که میگفت: تبوذکی در نزد ما (در بغداد) کسی است که دل و جگر و... آنچه در شکم مرغان است خرید و فروش کند. (انساب سمعانی ج1 ورق 103ب). رجوع به تبوذک و تبوذکی شود.