تب هجران

«لغت نامه دهخدا»

[تَ بِ هِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) تب هجر. سوز و گداز دوری. حرارت فراق. تبی که از هجران عارض شود :
از تب هجران تو ناخن کبود
پیش تو انگشت زنان کالامان.
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص344).
رجوع به تب و ترکیبات آن شود.