تجلی قیامت

«لغت نامه دهخدا»

[تَ جَلْ لیِ مَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) از اسماء محبوب. (آنندراج). معشوقه ای که در تابداری و رونق فایق بر دیگران باشد. (ناظم الاطباء) :
در آتشم نشاند تجلی قیامتی
پهلو بشمع طور زند عکس من در آب.
ملا بیخود جامی (از آنندراج).