«لغت نامه دهخدا»
[تَ] (اِخ) هقعه است که یکی از منازل قمر باشد و بعضی گویند که جز هقعه است. رجوع به آثارالباقیهء ابوریحان چ لیپزیک ص342 و 351 و تحایی و هقعه و هنعه شود.
