احتماش

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) جنگ کردن. (منتهی الارب). || جنگیدن دو خروس با یکدیگر: احتمش الدیکان. (منتهی الارب). || برافروختن از خشم. خشم گرفتن. (زوزنی).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر