آل حق

«لغت نامه دهخدا»

[لِ حَق ق] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) اهل الله. اولیاءالله. اولیاء :
آنچنان پر گشته از اجلال حق
کاندر او هم ره نیابد آل حق.مولوی.