ارک

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (اِ) ارگ. (برهان). هر قلعه ای که مسکن پادشاه باشد و این لفظ را بعضی بضمتین نوشته اند و بعضی بزیادت الف گفته اند و در رشیدی و جهانگیری نوشته که ارک بفتح اول و سکون ثانی هر قلعه ای که درون شهر باشد. (غیاث اللغات). درون قلعه. (جهانگیری). هر قلعه ای که درون قلعه باشد. (رشیدی): پادشاه ظفرقرین [ سلطان حسین میرزا ] از دروازهء آهنین ببوستانسرای ارک رفته، ساحت آن منزل را از قدوم سعادت هجوم، رشک رخسار خوبان چگل ساخت. (حبط ج 2 ص 287).
- ارک حکومتی.؛
- ارک دولتی.؛
و رجوع به ارگ شود.