«لغت نامه دهخدا»
[اَرْ رَ / رِ گَ] (ص مرکب) که ارّه سازد. صانع ارّه. (آنندراج) : زند ارّه گر چون دم از کار خویش ز سین سیادت نهد ارّه پیش.ملاطغرا.