اسپ چنا

«لغت نامه دهخدا»

[اَ پَ چَ] (اِ مرکب)(1) (بمعنی آرزومند اسب، یا خواستار داشتن اسب) یکی از نامهای ایرانیان باستان. (فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ج 1 ص 228).
(1) - Aspaciana.