استاوانگر

«لغت نامه دهخدا»

[اِ گِ] (اِخ)(1) بندری در نروژ، واقع در ساحل اقیانوس اطلس، دارای 47000 تن سکنه. مرکز کنسرو و استخراج فلزات بوسایل الکتریکی.
(1) - Stavanger.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر