استاوراس

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ)(1) امپراطور بیزانس (روم شرقی). وی در 811 م. جانشین پدر خود نیکفور اول شد، دو ماه بعد شوهر خواهر او (میخال رانغاوی) ویرا خلع کرد و او در همان ایام وفات یافت.
(1) - Stavras.