استراسکپ

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ رِ اُ کُ] (فرانسوی، اِ)(1)(از سترئوس(2) یونانی، بمعنی محکم + سکپئین(3) یونانی، بمعنی تحقیق و آزمایش) آلت ابصار که در آن دو تصویر متساوی که روی هم قرار گرفته باشند بنا بر خاصیت رؤیت مضاعف، برجسته بنظر می آید.
(1) - Stereoscope.
(2) - Stereos.
(3) - Skopein.