استنبوتی

«لغت نامه دهخدا»

[اُ تُمْ تی ی] (ع اِ) میوه ایست. ابن لیون گوید: الاستنبوتی نوعان، احدهما اکبر من اللیمون محدّدالطرف تشوبه حمره و الثانی مدور علی شکل البطیخ الابیری. (دزی ج 1 ص 21).