«لغت نامه دهخدا»
[اِ] (ص نسبی) منسوب به استیجار. - نماز، روزه، حجّ استیجاری؛ نماز یا روزه یا حجی که شخص مکلف به جا نیاورده و پس از مرگ او با پرداخت وجهی شخصی را اجیر کنند تا فرایض مزبوره را از جانب میت بگزارد.