اسفاکتری

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (اِخ)(1) جزیره ای در دریای ایونی، برابر پیلُس. کلِئُن در آنجا سپاه کوچکی از اسپارت را بسال 425 ق. م. محبوس ساخت.
(1) - Sphacterie.