«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ زُ رَ] (اِخ) سیدعزالدین ابوالمکارم حمزه بن علی بن ابی المحاسن زهرهء حلبی. معروفترین دانشمند خاندان بنی زهره، فقیه شیعی. استاد ابن ادریس و شاذان بن جبرئیل. او را کتب بسیار است، ازجمله: غنیه النزوع الی علمَی الاصول و الفروع. قبس الانوار. کتاب النکت در نحو و مقالات و رسائل مختلفه (511-585 ه .ق .). برادر ابوالمکارم موسوم به عبدالله ابوالقاسم نیز تصانیف کثیره داشت، از آنجمله: الغنیه عن الحجج و الادلّه که بین فقها معروف است و از آن بسیار نقل کنند و کتاب تجرید و تبیین المحجه و غیر آن.