بازار کشیدن

«لغت نامه دهخدا»

[کَ / کِ دَ] (مص مرکب)هرزه گویی کردن. لاف زدن. (ناظم الاطباء). || بازار ترتیب دادن :
ز آب و گل تن مردم چو قلعه ای آراست
بشکل تنگ بمعنی چهار اسرار است
درو کشید به عنصر چهار بازاری
که رخت هر دو جهانش بچار بازار است.
میرخسرو (از آنندراج) (فرهنگ ضیاء).