«لغت نامه دهخدا»
[بَ نَ وَ / بُ] (اِ) برق و آن درخشندگی است که بیشتر بوقت باریدن بهم می رسد. (از برهان قاطع) (از آنندراج): الاکتلال؛ درخشیدن بخنوه. (تاج المصادر بیهقی از مؤلف). الومیض، الومض، الومضان؛ درخشیدن بخنوه. (تاج المصادر بیهقی از مؤلف). المصوع؛ درفشیدن بخنوه و جز آن. (تاج المصادر بیهقی از یادداشت مؤلف). و رجوع به بخنو شود.