بخود کشیدن

«لغت نامه دهخدا»

[بِ خوَدْ / خُدْ کَ / کِ دَ](مص مرکب) در این عبارت آمده است و ظاهراً بمعنی اعراض کردن و اقبال ننمودن و روی گردانیدن است : خواص خدم او و کسانی که معلم و محرض او بودند در این خاکساری بخود کشیدند و همه از وی برگردیدند. (المضاف الی بدایع الازمان ص49).