«لغت نامه دهخدا»
[بِ خوَدْ / خُدْ گِ رِ تَ](مص مرکب) بی جهت تعارف و ریشخند یا تبریکی را منسوب بخود پنداشتن. || بی علت افاده کردن. (فرهنگ لغات عامیانهء جمال زاده).