«لغت نامه دهخدا»
[بَ قَ] (ع ص) مؤنث بخیق: عین بخیقه؛ چشم کور. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). || امرأه بخیقه؛ زن یک چشم. (ناظم الاطباء). و رجوع به بخیق شود.