بخیه

«لغت نامه دهخدا»

[بُخْ یَ / یِ] (اِ) خط شاغول. || آلت آهنی و گاوه جهت شکافتن چوب. || نشکنج. (ناظم الاطباء). و رجوع به همین کلمه شود.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر