بدآغال

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ص مرکب) بَداغُور. بَداُغُر. شوم. بی یمن. بدشگون. بی میمنت. بدآغاز. (یادداشت مؤلف) :
چو کلاژه همه دزدند و رباینده چو خاد
همه چون بوم بدآغال و چو دمنه محتال(1).
معروفی (از فرهنگ اسدی از یادداشت مؤلف).
(1) - ن ل: شوم. چون بوم و بدآغال چو دمنه همه سال.