بداندرخور

«لغت نامه دهخدا»

[بَ اَ دَ خوَرْ / خُرْ] (نف مرکب) ناسزاوار. ناشایسته :
... سخن رفت هرگونه از بیش و کم
ز بیدادگر شاه و از لشکرش
وز آن رسمهای بداندرخورش.فردوسی.