«لغت نامه دهخدا»
[بَ قَ / قُو] (ص مرکب) که به قول خود وفا نکند. مخلاف. مقابل خوش قول. (یادداشت مؤلف) : این مردی بدقول و بی وفا و بدعهد است. (اسکندرنامه نسخهء سعید نفیسی).